Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013

Η μητέρα του Κώστα

Η μητέρα του Κώστα είχε μόνο ένα μάτι. Την μισούσε ... αφού τον έκανε να νοιώθει αμηχανία. Αυτή δούλευε σκληρά για να τον μεγαλώσει...
Μια μέρα η μαμά του Κώστα πήγε στο Δημοτικό σχολείο για να των χαιρετήσει.. Αυτός βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση.
Πώς θα μπορούσε να το κάνει αυτό σε μένα είπε; Την αγνόησε , της έριξε ένα μισητό βλέμμα και έτρεξε να φύγει. Την επόμενη μέρα στο σχολείο ένας από τους συμμαθητές του είπε, «Κώστα η μαμά σου έχει μόνο ένα μάτι!"
Ήθελε να χαθεί από τον κόσμο . Ζητούσε από την μάνα του να εξαφανιστεί. Τις είπε εκείνη τη μέρα : «Αν θέλεις να με κάνεις συνέχεια ρεζίλι, γιατί δεν πεθαίνεις καλύτερα;"
Η μαμά του δεν απάντησε ... αυτός δεν μετάνιωσε ούτε για ένα δευτερόλεπτο αυτά που της είπε.... επειδή ήταν γεμάτος θυμό.
Ήθελε να φύγει από το σπίτι της μάνας του , και να μην έχει καμία σχέση μαζί της.
Έτσι διάβασε πραγματικά σκληρά, πήρε την ευκαιρία και πήγε στο εξωτερικό για σπουδές.
Στη συνέχεια, παντρεύτηκε . Αγόρασα ένα σπίτι δικό του. Έκανε παιδιά ήταν χαρούμενος με τη ζωή του, τα παιδιά και τις ανέσεις που είχε. Τότε, μια μέρα, η μητέρα του πήγε να τον επισκεφθεί. Δεν τον είχε δει εδώ και χρόνια και δεν είχε συναντήσει ποτέ τα εγγόνια της.
Όταν στάθηκε κοντά στην πόρτα, τα παιδιά του γέλασαν μαζί της, και αυτός φώναξε σε αυτήν να μην ξανά έρθει χωρίς πρόσκληση. Ούρλιαζε σε αυτήν, «Πώς τολμάς να έρχεσε στο σπίτι μου και να τρομάζεις τα παιδιά μου!" Φύγε από δω! ΤΩΡΑ! "
Και η μητέρα του ήσυχα απάντησε, «Ω, λυπάμαι. Μπορεί να έχω έρθει σε λάθος διεύθυνση, και εξαφανίστηκε από τα μάτια του.
Μια μέρα, ήρθε στο σπίτι του μια επιστολή σχετικά με μια συνάντηση με τους συμμαθητές του στο σχολείο για επανένωση .Αυτός είπε ψέματα στη γυναίκα του πως θα πήγαινε σε ένα επαγγελματικό ταξίδι.... Μετά την επανένωση με τους συμαθητές του στο σχολείο , είπε να επισκεφτεί το πατρικό του σπίτι από περιέργεια.
Η γείτονες του είπαν πως η μητέρα του πέθανε. Δεν συγκινήθηκε καθόλου.... Του έδωσαν ένα γράμμα που του άφησε η μητέρα του.....
«Αγαπημένε μου γιε,
Σε σκέφτομαι όλη την ώρα. Λυπάμαι που ήρθα στο σπίτι σου και φοβήθηκαν τα παιδιά σου.
Ήμουν τόσο χαρούμενη όταν άκουσα ότι θα έρθεις στο σχολείο για την επανένωση με τους συμμαθητές σου . Αλλά μπορεί να μην είμαι σε θέση ακόμη να σηκωθώ από το κρεβάτι για να σε δώ. Λυπάμαι που σου προκαλούσα αμηχανία καθώς μεγάλωνες. Βλέπεις ........ όταν ήσουν πολύ μικρός , είχες σε ένα δυστύχημα , και έχασες το μάτι σου. Ως μητέρα, δεν μπορούσα να σε βλέπω να μεγαλώνεις με ένα μάτι. Έτσι σου έδωσα το δικό μου. Ήμουν τόσο περήφανη για τον γιο μου, ο οποίος θα μπορούσε να βλέπει όλο τον κόσμο στη θέση μου......
Πάντα θα σε Αγαπώ ,
Η μητέρα σου.

Eipan..


Δεν απέτυχα. Απλώς βρήκα δέκα χιλιάδες μεθόδους που δεν δουλεύουν.

(ΤHOMAS ALVA EDISON

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013

Μια αληθινή ιστορία

Σε αυτή την αληθινή ιστορία είχε γίνει ένα τροχαίο ,χτύπησαν ένα παιδί πολύ άσχημα. Αυτοί που το χτύπησαν το άφησαν εκεί στο δρόμο αιμόφυρτο χωρίς καμία βοήθεια και έφυγαν. Μια γυναίκα που περνούσε από κει τυχαία σταμάτησε και πήγε το παιδί γρήγορα στο νοσοκομείο. Εκεί παρακάλεσε τους γιατρούς να το εγχειρίσουν γρήγορα γιατί είχε χάσει πολύ αίμα και θα πέθαινε . Οι γιατροί της είπαν πως χρειάζονται χρήματα για να γίνει η εγχείριση, περίπου 5000 δολάρια αλλιώς δεν κάνουν την εγχείριση. Η γυναίκα τότε τους είπε πως πάει να φέρει τα χρήματα και τους παρακάλεσε να ξεκινήσουν την εγχείρηση μέχρι να γυρίσει. Οι γιατροί όμως δεν το έκαναν..........Κάποια στιγμή πήγε ένας απ τους γιατρούς να δει το παιδί από περιέργεια . ΤΙ ειρωνεία ,το παιδί αυτό ήταν ο γιος του ,το παιδί τον κοίταξε και του είπε.. ‘’ευχαριστώ πατερά’’ και πέθανε. Την ίδια στιγμή έφτασε η άγνωστη γυναίκα με τα χρήματα η οποία και άκουσε τα τελευταία λογία του παιδιού . Γυρνά δίνει τα χρήματα στο γιατρό και του λέει πάρε τα χρήματα να του κάνεις την κηδεία του ……

Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2013

Η μαγική συνταγή

 Ένας καθηγητής φιλοσοφίας εμφανίστηκε στην τάξη του με ένα μεγάλο χάρτινο κουτί.
Χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα άδειο γυάλινο βάζο και άρχισε να το γεμίζει με πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε: «Είναι γεμάτο το βάζο;» και οι μαθητές απάντησαν: «Ναι, είναι γεμάτο».

Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με μικρά βοτσαλάκια και άρχισε να γεμίζει το βάζο, το κούνησε λίγο και τα βοτσαλάκια κύλησαν και γέμισαν τα κενά μεταξύ των πετρών. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε: «Είναι γεμάτο το βάζο;» και οι μαθητές γέλασαν και απάντησαν: «Ναι, είναι γεμάτο».

Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με άμμο και άρχισε να τον αδειάζει μέσα στο βάζο. Η άμμος χύθηκε και γέμισε όλα τα κενά μεταξύ των πετρών και των βότσαλων. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε: «Είναι γεμάτο το βάζο;» και οι μαθητές δίστασαν για λίγο, αλλά απάντησαν: «Ναι, είναι γεμάτο».

Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα δύο μπουκάλια μπύρες και άρχισε να τα αδειάζει μέσα στο βάζο. Τα υγρά γέμισαν όλα το υπόλοιπο κενό του βάζου. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε: «Είναι γεμάτο το βάζο;» και οι μαθητές γέλασαν αυτή την φορά και απάντησαν: «Ναι, είναι γεμάτο».
Τώρα, λέει ο καθηγητής, θέλω να φανταστήτε πως το βάζο αυτό αντιπροσωπεύει τη ζωή σας.
Οι πέτρες είναι τα ποιο σημαντικά στην ζωή σας, η οικογένεια, ο σύντροφός σας, η υγεία σας, τα παιδιά σας, οι καλοί σας φίλοι. Οι πέτρες αντιστοιχούν σε αυτά, που ακόμα και αν όλα τα υπόλοιπα δεν υπάρχουν, η ζωή σας θα εξακολουθήσει να είναι γεμάτη.

Τα βοτσαλάκια είναι τα άλλα πράγματα που έρχονται στην ζωή μας, όπως οι σπουδές , η εργασίας , το σπίτι, το αυτοκίνητό. Αν αυτά τα βάλετε πρώτα στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος για τις πέτρες, τα σημαντικά της ζωής.
Η άμμος είναι όλα τα υπόλοιπα ποιο μικρά πράγματα της ζωής. Αν βάλεις πρώτα την άμμο στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος ούτε για τα βότσαλα αλλά ούτε και για τις πέτρες.
Το βάζο είναι η ζωή σας.
Αν ξοδεύεται χρόνο και δύναμη για μικρά πράγματα, δεν θα βρείτε ποτέ χρόνο για τα ποιο σημαντικά.
Ξεχωρίστε ποια είναι τα πιο σημαντικά για την ευτυχία σας.
Μιλήστε με τους γονείς σας, παίξτε με τα παιδιά σας, απολαύστε τον σύντροφό σας, προσέξτε την υγεία σας και χαρείτε τους φίλους σας. Πάντα θα υπάρχει χρόνος για γνώση και σπουδές, πάντα θα υπάρχει χρόνος για εργασία, πάντα θα υπάρχει χρόνος για να φτιάξετε το σπίτι σας και το αυτοκίνητό σας, να πληρώσετε τον δήμο και το τηλέφωνο......
Ξεχωρίστε τις προτεραιότητες σας.

Οι μαθητές είχαν μείνει άφωνοι.

Ένας όμως ρώτησε: «Η μπύρα τι αντιπροσωπεύει;»
Ο καθηγητής γέλασε και απαντά: «Χαίρομαι που ρωτάς. Θα σας πω: δεν έχει σημασία πόσο γεμάτη είναι η ζωή σας, δεν έχει σημασία πόσο στριμωγμένος είσαι, γιατί πρέπει να ξέρεις ότι:
«ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΙΓΟΣ ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΜΠYΡΙΤΣΕΣ!»

Οτι δίνεις πέρνεις

Ζούσε κάποτε μια άρρωστη γριούλα. Όταν ο άντρας της απεβίωσε η γριούλα πήγε να ζήσει με τον γιό της που είχε γυναίκα και μια κόρη. Όσο περνούσε ο καιρός η όραση και η ακοή της γριούλας εξασθενούσε , τα χέρια της έτρεμαν που της έπεφτε το φαγητό στο πάτωμα . Ο γιός της και η γυναίκα του άρχισαν να ενοχλούνται απο την ακαταστασία που προκαλούσε η γριά και είπαν δέν πάει άλλο. Τοποθέτησαν ένα τραπεζάκι κοντά στήν αποθήκη και την ανάγκασαν να τρώει τα γεύματα της εκεί μόνοι της. Κατά την διάρκεια του γεύματος η γριούλα δάκρυζε ...αλλά κανένας δέν της έδινε σημασία . Ένα βράδυ πριν το δείπνο το μικρό κοριτσάκι καθόταν στο πάτωμα και έπεζε με τα τουβλάκια του. "Τί φτιάχνεις εκεί" τη ρώτησε ο πατέρας της. " Φτιάχνω ένα μικρότραπεζάκι για σένα και την μαμά , για να μπορείτε να τρώτε μόνοι σας στήν γωνία όταν θα έχω μεγαλώσει " ..... Το ίδιο βράδυ η γριούλα απεβίωσε ......

Οταν όλα είναι μπροστά μας

Μια φόρα και ένα καιρό σε κάποιο μέρος του κόσμου ξέσπασε καταιγίδα με πολλές βροχές . Στην μέση μιας πόλης ένας άξιος ιερέας πολύ πιστός και με έντιμο βίο προσεύχεται στον Θεό και του ζητάει βοήθεια ενώ το νερό έχει φτάσει ως την μέση του , από κει περνάει μια βάρκα και του φωνάζουν πάτερ πάτερ ανέβα πάνω να γλυτώσεις , αυτός τους απαντάει σας ευχαριστώ αλλά προσεύχομαι στο Θεό και θα με βοηθήσει , φεύγει η βάρκα και ο ιερέας συνεχίζει τις προσευχές . Μετά από κάποια ώρα και ήδη το νερό να έχει φτάσει ως το στήθος του ιερέα περνάει μια δεύτερη βάρκα και του φωνάζει πάτερ ανέβα θα πνίγεις , ο ιερέας όμως πιστός στον Θεό του απαντάει ‘έχω εμπιστοσύνη στο Θεό δεν θα με εγκαταλείψει’ έτσι η βάρκα φεύγει και ο ιερέας συνεχίζει τις προσευχές μετά από λίγο μια Τρίτη βάρκα και με το νερό ήδη στα χείλη του ιερέα του φωνάζουν και πάλι για να τον πάρουν και αυτοί, παίρνουν την ίδια απάντηση και φεύγουν . Μετά από λίγο ο ιερές πνίγηκε !
Φτάνοντας ο ιερέας στην πύλη του παραδείσου τον περιμένει ο Άγιος Πέτρος και τον οδηγεί μπροστά στον Θεό , ο θεός μόλις τον βλέπει και τον αγκαλιάζει - τέκνο μου σε περίμενα , ο ιερέας σαστισμένος και με παράπονο του λέει
- Θεέ μου υπήρξα πάντα πιστός και έντιμος, εξομολογούμουν , κοινωνούσα και τηρούσα όλες τις εντολές σου , γιατί δεν άκουσες τις προσευχές μου ;
- τι λες τέκνο μου ; Όντως ήσουν πιστός άκουγα τις εξομολογήσεις σου έβλεπα πως τηρούσες τον λόγο μου και άκουσα τις προσευχές σου .
- και γιατί δεν με βοήθησες ;
- τέκνο μου του απαντά ο θεός ...
Σου έστειλα τρείς βάρκες……

πραγματική αγάπη

Ένας νεαρός και μια νεαρή κοπέλα ερωτευτήκαν.
Ο νεαρός προερχόταν από μια φτωχή οικογένεια. Οι γονείς του κοριτσιού δεν τον ήθελαν και δεν ήταν και πολύ χαρούμενοι για την κόρη τους.
Έτσι, ο νεαρός αποφάσισε όχι μόνο να βγαίνει με το κορίτσι, αλλά να τα έχει καλά και με τους γονείς της. Με τον καιρό, οι γονείς είδαν ότι ο νεαρός ήταν ένας καλός άνθρωπος και άξιος για την κόρης τους.
Αλλά υπήρχε ένα άλλο πρόβλημα: Ήταν στρατιώτης. Σύντομα, ξέσπασε ο πόλεμος και στάλθηκε στο εξωτερικό για ένα χρόνο. Την εβδομάδα πριν φύγει, ο νεαρός γονάτισε και είπε της κοπέλας : «Θα με παντρευτείς;" Εκείνη σκούπισε τα δάκρυα της και είπε... Ναι ! και έτσι αρραβωνιαστήκαν. Συμφώνησαν ότι όταν θα επέστρεφε πίσω μετά σε ένα χρόνο, θα παντρευτούν.
Αλλά συνέβηκε μια τραγωδία. Λίγες ημέρες μετά που έφυγε ο νεαρός , το κορίτσι είχε ένα σοβαρό δυστύχημα . Ήταν μια μετωπική σύγκρουση.
Όταν ξύπνησε στο νοσοκομείο, είδε τον πατέρα και τη μητέρα της να κλαίνε. Αμέσως, κατάλαβε πως κάτι σοβαρό συνέβη.
Αργότερα διαπιστώθηκε ότι υπέστη εγκεφαλική βλάβη. Το τμήμα του εγκεφάλου της, που έλεγχε τους μύες του προσώπου της ήταν κατεστραμμένο. Το κάποτε υπέροχο πρόσωπό της ήταν τώρα παραμορφωμένο . Έκλαψε καθώς είδε τον εαυτό της στον καθρέφτη. "Χθες, ήμουν όμορφη. Σήμερα, είμαι ένα τέρας. Το σώμα της ήταν επίσης, καλυμμένο με πολλές άσχημες πληγές.
Έτσι αποφάσισε να απελευθερώσει τον αρραβωνιαστικό της από την υπόσχεση γάμου που του έδωσε . Ήξερε ότι δεν θα την θέλει πια. Ήθελε να τον ξεχάσει για πάντα και να μην τον ξαναδεί.
Για ένα χρόνο, ο στρατιώτης της έγραψε πολλά γράμματα, αλλά αυτή δεν απαντούσε. Της τηλεφώνησε πολλές φορές , αλλά αυτή δεν επέστρεφε της κλήσεις .
Μετά από ένα χρόνο, η μητέρα της μπήκε στο δωμάτιό της και της είπε: « ήρθε πίσω από τον πόλεμο."
Το κορίτσι φώναξε, "Όχι! Σε παρακαλώ, μην του πεις για μένα. Μην του πείτε ότι είμαι εδώ! "
Η μητέρα της είπε: «Παντρεύεται», και της παρέδωσε μια γαμήλια πρόσκληση.
Η καρδιά του κοριτσιού ράγισε. Ήξερε πως τον αγαπούσε ακόμη , αλλά έπρεπε να τον ξεχάσει τώρα.
Με μεγάλη θλίψη, άνοιξε την πρόσκληση του γάμου.
Και τότε είδε το όνομά της σε αυτό!
Συγχυσμένη , ρώτησε, "Τι είναι αυτό;"
Τότε ήταν που ο νεαρός άνδρας μπήκε στο δωμάτιο της με ένα μπουκέτο λουλούδια. Γονάτισε δίπλα της και την ρώτησε: «Θέλεις να με παντρευτείς;"
Το κορίτσι κάλυψε το πρόσωπό της με τα χέρια της και είπε, «είμαι άσχημη, είμαι τέρας!"
Ο νεαρός απάντησε, "χωρίς την άδειά σου, η μητέρα σου μου έστελνε τις φωτογραφίες σου. Όταν είδα τις φωτογραφίες σου , κατάλαβα ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει. Είσαι ακόμα το πρόσωπο που ερωτεύτηκα .. Είσαι ακόμα τόσο όμορφη όσο ποτέ.
Γιατί ………?
Σε Αγαπώ !